اینکوترمز

اینکو تِرمز (به انگلیسی: Incoterms) یک کلمه مرکب است که از ترکیب سه کلمه انگلیسی «International Commercial Terms» به معنی اصطلاحات بین‌المللی بازرگانی تشکیل شده‌است و به صورت گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. این اصطلاحات در حقوق تجارت بین‌الملل برای تفکیک هزینه‌ها و مسئولیت‌ها بین فروشنده و خریدار استفاده می‌شود.

اتاق بازرگانی بین‌المللی، اینکوترمز را برای اولین بار در سال ۱۹۳۶ تنظیم کرد. اینکوترمز ۲۰۱۰ آخرین ویرایش رسمی منتشر شده از اینکوترمز است. در اینکوترمز ۲۰۱۰ قواعد مرتبط با تحویل کالا به روزرسانی و یکپارچه شد. تعداد اصطلاحات از ۱۳ ترم به ۱۱ ترم تقلیل یافت. کلیه حقوق و تعهدات در اینکوترمز ۲۰۱۰ بدون توجه به جنسیت و نوع فروشنده و فقط با بیان خریداران یا فروشندگان صورت گرفت.^[۱]

اینکوترمز و اصطلاحات مذکور در آن قرارداد نیستند، بلکه فرمی از حقوق و تعهدات طرفین قرارداد است که در قرارداد حمل و نقل گنجانده می‌شود. اینکوترمز به مسائل مرتبط با حمل کالا از فروشنده به خریدار پاسخ می‌دهد. مسائلی شامل حمل کالاها، ترخیص کالا، واردات و صادرات کالاها، اینکه چه کسی مسئول پرداخت می‌باشد و اینکه ریسک جابجایی و انتقال کالا در مراحل مختلف حمل بر عهده چه کسی می‌باشد. اصطلاحات مختلف اینکوترمزمعمولاً با ذکر مکان‌های جغرافیایی مورد استفاده قرار می‌گیرد نه عناوین مرتبط با جابجایی. اینکوترمز توسط اتاق بازرگانی بین‌المللیInternational Chamber Of Commerce تهیه و تدوین شده‌است.

منابع

1. پرش به بالا↑ داراب پور، مهراب. اصول و مبانی حقوق تجارت بین‌الملل، کتاب دوم: حقوق بیع و حمل و نقل بین‌المللی. تهران: گنج دانش، 1397. صفحه 91.  شابک ‎۹۷۸-۶۲۲-۶۱۸۷-۰۵-۳.
2. پرش به بالا↑ آشنایی با مبانی مدیریت توزیع. شابک: ‎۹۷۸-۹۶۴-۴۶۹-۲۷۹-۶

یونیدروا

برای مطالعه تکمیلی راجع به مؤسسه بین‌المللی یکسان‌سازی حقوق خصوصی (یونیدروا) رجوع کنید به:
داراب پور، مهراب. اصول و مبانی حقوق تجارت بین‌الملل، 
کتاب نخست: کلّیّات حقوق تجارت بین‌الملل و سازمان‌های تجاری بین‌المللی. تهران: گنج دانش، 1397. صفحه 265

یونیدروا یا مؤسسه بین‌المللی یکسان‌سازی حقوق خصوصی، مؤسسه ای مستقل بین دولتی مستقر در رم است. هدف این مؤسسه مطالعه در نیازها و شیوه‌های مدرن کردن، هماهنگ‌سازی و ایجاد هارمونی در حقوق خصوصی به ویژه حقوق بازرگانی، اعم از، بین دولت‌ها و گروهی از دولت‌ها می‌داند، به نحوی که بتواند اسناد، اصول و قواعد متحدالشکل حقوقی را برای مقاصد فوق، تنظیم کند.^[۱]

اصولاً این مؤسّسه، در سال ۱۹۲۶ به عنوان ارگان وابستهٔ جامعه ملل تشکیل شد که با اضمحلال جامعهٔ ملل، در سال ۱۹۴۰ براساس توافق‌های چندجانبهٔ بین‌المللی (قوانین یونیدروا) ظاهر گردید. بر اساس قوانین و مقرّرات یونیدروا، اعضای این مؤسّسه، صرفاً دولت‌ها هستند که تا سال ۲۰۱۸ به ۶۳ کشور بالغ شده‌اند. ایران نیز در سال ۱۳۴۳ به واسطهٔ «قانون الحاق دولت ایران به مؤسسه یکنواخت کردن حقوق خصوصی»، به این مؤسسه ملحق شده‌است.

دو قانون متحدالشکل برای بیع کالا و قانون متحدالشکل برای تشکیل بیع کالا از نمونه کارهای این مؤسّسه است که در لاهه به تصویب رسید. در تدوین کنوانسیون ۱۹۸۰ وین یاکنوانسیون سازمان ملل متحد برای قراردادهای فروش بین‌المللی کالا در مورد بیع بین‌المللی کالا از این دو قانون، به عنوان منبع استفاده گردید^[۲] و تغییرات زیادی در آن داده شد. از این دو قانون به عنوان کنوانسیون ۱۹۶۴ لاهه نیز یاد می‌شود. این مؤسسه در کنار کمیسیون حقوق تجارت سازمان ملل متحد (آنسیترال)، کنوانسیون‌ها و پروتکل‌های فراوانی در مورد قراردادهای حمل و نقل مسافر و کالا، نمایندگی در بیع کالا، تأمین مالی از طریق لیزینگ، کارگزاری وصول و انتقال مطالبات، کالاهای فرهنگی مسروقه و صادراتی غیرقانونی، منافع در تجهیزات و کالاهای غیرمنقول، و پروتکل‌های مربوط به تجهیزات هواپیما، وسایل نقلیّهٔ ریلی و تجهیزات آن، و دارایی‌های فضایی و از همهٔ این‌ها مهم‌تر، اصول قراردادهای بازرگانی بین‌المللی را تهیه و تدوین کرده‌است.^[۳]

شیوه کار یونیدرا

یونیدروا دارای سه رکن دبیرخانه، شورای حکام و مجمع عمومی است. دبیرخانه، مجری امور مختلف یونیدروا می‌باشد و برنامه‌های کاری روزمره آن را انجام می‌دهد. مدیرکل مؤسسه با معرفی رئیس یونیدروا توسط شورای حکام، منصوب می‌گردد. گروهی از مستخدمین بین‌المللی دولتی و کارمندان، امور مرتبط با دبیرخانه را به انجام می‌رسانند. همهٔ سیاست‌های این مؤسّسه، تحت نظر شورای حکام است و تصمیم نهایی در امور، توسط مجمع عمومی اتخاذ می‌شود. تنظیم بودجهٔ سالانه، برنامه‌های کارهای سه سالانه و انتخاب اعضای شورای حکام در هر پنج سال، به عهدهٔ مجمع عمومی است. هر دولت، یک نماینده در این مؤسسه دارد. ریاست مؤسسه به صورت چرخشی، سالانه توسّط نمایندگان (Ambassadors) دولت‌های عضو انتخاب می‌گردد. انگلیسی، فرانسه، آلمانی، ایتالیایی و اسپانیایی زبان‌های رسمی مؤسسه بوده، ولی زبان کاری افراد مؤسسه، انگلیسی و فرانسوی است. همکاری نزدیک مؤسسه با سایر سازمان‌های بین‌المللی در سطح بین دولتی و غیردولتی، توسط توافق‌های منعقده در سطح دبیرخانه‌های آنها اجرایی می‌شود.^[۴]

اعضاء

۶۳ عضو یونیدروا عبارتند از:

لبنان از ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۴ عضو یونیدروا بود. اعضایی که دیگر وجود ندارند عبارتند از: چکسلواکی، جمهوری دمکراتیک آلمان، جمهوری متحد عربی، و یوگسلاوی.

منابع

1. پرش به بالا↑ User, Super. «90th ANNIVERSARY». www.unidroit.org. بازبینی‌شده در 2018-10-23.
2. پرش به بالا↑ داراب پور، مهراب. تفسیری برحقوق بیع بین‌الملل. تهران: گنج دانش، 1395. شابک ‎۹۷۸۶۰۰۶۲۴۴۲۲۸۴۱.
3. پرش به بالا↑ اخلاقی، بهروز و فرهاد امام. اصول قراردادهای تجاری بین‌المللی. تهران: موسسه مطالعات و پژوهشهای حقوقی شهر دانش، 1395. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۸۲۰۰۰۷۲.
4. پرش به بالا↑ داراب پور، مهراب. اصول و مبانی حقوق تجارت بین‌الملل، کتاب نخست: کلّیّات حقوق تجارت بین‌الملل و سازمان‌های تجاری بین‌المللی. تهران: گنج دانش، 1397. صفحه 265. شابک ‎۹۷۸-۶۲۲-۶۱۸۷-۰۳-۹.

آنسیترال

برای مطالعه بیشتر راجع به «کمیسیون حقوق تجارت بین الملل سازمان ملل متحد» رجوع کنید به:
داراب پور، مهراب. اصول و مبانی حقوق تجارت بین‌الملل، کتاب نخست: کلیّات حقوق تجارت بین‌الملل و سازمان‌های تجاری بین‌المللی. تهران: گنج دانش، 1397. صفحه 251.

یونیسترال یا آنسیترال، کمیسیون حقوق تجارت بین‌الملل سازمان ملل متحد است که با قطعنامه ۲۲۰۵ در ۱۷ دسامبر ۱۹۶۶ تأسیس شده‌است.^[۱][۲]

اعضای آنسیترال

اعضای آنسیترال در سال ۲۰۱۷ به ۶۰ عضو افزایش یافته‌است. ترکیب و تعداد اعضا در آنسیترال، به گونه ای است که تضمین شود مناطق جغرافیایی گوناگون و نظام‌های اقتصادی و حقوقی اصلی جهان، در این کمیسیون، نماینده دارند. بر این اساس، ۶۰ کشور عضو از کشورهای آفریقایی، آسیایی، اروپای شرقی، آمریکای لاتین و ۱۴ کشور از گروه کشورهای اروپای غربی و دیگر کشورها می‌باشند.^[۳]

سطح فعالیت‌های آنسیترال

فعالیت‌های آنسیترال، در سه سطح مختلف کمیسیون، کارگروه‌ها و دبیرخانه آنسیترال صورت می‌پذیرد که هر کدام از ارکان اصلی این سازمان، قسمتی وظایف را به سرانجام می‌رسانند^[۳]

وظایف آنسیترال

• برقراری هماهنگی و کمک به کار سایر سازمانها
• فعالیت‌های قانونگذاری و قاعده سازی
• فعالیت‌های اطلاع‌رسانی برای حمایت از هماهنگ سازی حقوقی
• کمک به اصلاح حقوقی و دادن کمک تخصصی^[۳]

منابع

1. پرش به بالا↑ Team، ODS. «ODS HOME PAGE». documents-dds-ny.un.org. بازبینی‌شده در 2018-10-22.
2. پرش به بالا↑ «General Assembly Resolutions 21st Session». www.un.org. بازبینی‌شده در 2018-10-22.
3. ↑ ^{پرش به بالا به:۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲} داراب پور، مهراب. اصول و مبانی حقوق تجارت بین‌الملل، کتاب نخست: کلیّات حقوق تجارت بین‌الملل و سازمان‌های تجاری بین‌المللی. تهران: گنج دانش، 1397. صفحه 251. شابک ‎۹۷۸-۶۲۲-۶۱۸۷-۰۳-۹.

حقوق تجارت بین الملل

آن چه در زمینه‌ی معاملات و مبادلات و تعاملات خارجی در تجارت خارجی مطرح می‌شود، در حیطه‌ی تجارت بین‌الملل می‌گنجد. در تجارت بین‌الملل، دو گروه نقش اساسی دارند. گروه اوّل که تنظیم کنندگان روابط و سیاست تجاری بین کشورها می‌باشند و اموری مانند: صادرات و واردات و امور گمرکی و تعرفه‌ها و مالیات‌ها را هدایت می‌کنند. در این گروه، دولت‌ها، سازمان‌های بین‌المللی و اتّحادیه‌ها و نهادهای جهانی (نظیر: سازمان تجارت جهانی،^[۱] آنسیترال،^[۲] یونیدروا،^[۳] اتاق بازرگانی بین‌المللی^[۴]) فعّال می‌باشند.گروه دیگر از طریق قراردادهای بین‌المللی، عامل انجام تجارت هستند. بازرگانان، شرکت‌های تجاری، پیمانکاران و سازندگان کارخانجات در کشورهای دیگر و اکتشاف کنندگان معادن و استخراج کنندگان آن‌ها از این نمونه می‌باشند. موضوعات گروه اوّل، مربوط به حقوق عمومی بین‌المللی و مسائل گروه دوم، مرتبط با حقوق خصوصی بین‌المللی است. دروس حقوق تجارت بین‌الملل، هر دو دسته را در بر می‌گیرد. در مورد مسائل گروه اوّل، عبارت «حقوق تجارت بین‌الملل» و در مورد موضوعات گروه دوم، اصطلاح «حقوق بازرگانی بین‌الملل» به کار برده می شود.^[۵]

در حقوق تجارت بین‌الملل، سیاست‌گذاری تجارت جهانی، روابط دولت‌ها و سازمان‌ها و اهداف تجارت بین‌الملل، مشخّص می‌شود که در واقع مورد توجّه حکومت‌ها و دولت‌هاست. در حقوق بازرگانی بین‌المللی، که در حقیقت حقوق خصوصی مدنی بین‌المللی است، مسائل مورد نیاز بازرگانان، مثل: مذاکره، انعقاد، اجرا و انحلال قرارداد و تضمین‌ها و اخذ خسارت در مورد آن مطرح می‌شود. علم حقوق تجارت و بازرگانی بین‌المللی، به مسائل تئوری و اصول و احکام می‌پردازد، در حالی که فنّ این حقوق، در اجرا ظهور پیدا می‌کند.

منابع

1. پرش به بالا↑ «World Trade Organization – Global trade» ‎(en)‎. بازبینی‌شده در 2018-10-20.
2. پرش به بالا↑ “United Nations Commission On International Trade Law | United Nations Commission On International Trade Law”.uncitral.un.org. Retrieved 2018-10-20.
3. پرش به بالا↑ User, Super. «90th ANNIVERSARY». www.unidroit.org. بازبینی‌شده در 2018-10-20.
4. پرش به بالا↑ «ICC | International Chamber of Commerce». ICC – International Chamber of Commerce. بازبینی‌شده در 2018-10-20.
5. پرش به بالا↑ داراب پور، مهراب. اصول و مبانی حقوق تجارت بین‌الملل، کتاب نخست: کلیّات حقوق تجارت بین‌الملل و سازمان‌های تجاری بین‌المللی، کتاب نخست. تهران: گنج دانش، 1397. 21. شابک ‎۹۷۸-۶۲۲-۶۱۸۷-۱۰-۷.